Ogólnie znane prawa genetyki odnoszą się do poszczególnych cech zdeterminowanych przez pojedyncze pary genów, lecz w rzeczywistości większość cech, których wyznaczniki nawet znamy, nie pozostaje w prostej do nich relacji. Wiadomo, że pospolity u muszek owocowych czerwony kolor oczu zależy od działania co najmniej „50 genów. Cechy, których poszczególne wartości dadzą się uporządkować według pewnego wymiaru, jak wysokość ciała u człowieka, są na ogół zdeterminowane przez więcej niż jeden gen. Gdyby była to tylko jedna para genów, osoby „dominujące” posiadałyby pewną jednakową wysokość, a osoby „recesywne” inną, lecz również jednąkową u wszystkich, podobnie jak to się dzieje w przypadku osób odczuwających smak fenylo- tiokarbamidu oraz nie odczuwających go, kiedy mamy do czynienia z dwiema odrębnymi grupami. Inteligencja, podobnie jak wysokość ciała, może przyjmować różne wielkości na skali, rozciągającej się od upośledzenia umysłowego do wybitnych zdolności, bez wyraźnej granicy, która pozwoliłaby podzielić ludzi na dwie grupy – inteligentnych i głupich. Dlatego też możemy się spodziewać, że w tej mierze, w jakiej inteligencja (lub każda inna złożona cecha) może być wrodzona, będzie ona zależała od większej liczby genów.