„Osobowość” jest jednym z najtrudniejszych pojęć w psychologii. Choć wszyscy posługujemy się tym terminem w naszych codziennych rozmowach, mielibyśmy na pewno trudności, gdyby nam przyszło dokładnie określić jego znaczenie. Psycholog, dla którego jest to jedno z podstawowych pojęć, nie może się jednak od tego uchylić. Na początek damy zatem formalną definicję osobowości, uzupełniając ją- (w tym rozdziale) omówieniem cech, którym psychologowie poświęcają specjalną uwagę przy badaniu osobowości, następnie rozpatrzymy (w rozdziale 17) szereg prób stworzenia teorii osobowości.
W niniejszej książce termin „osobowość” jest używany dla oznaczenia zorganizowanej struktury cech indywidualnych i sposobów zachowania, która decyduje o specyficznych sposobach przystosowania się danej jednostki do jej środowiska. Szczególny nacisk kładziemy na cechy człowieka, które wpływają na to, jak dana jednostka radzi sobie z ludźmi i ze samą sobą. Tak więc, osobowość obejmuje wszystkie cechy, które są ważne dla przystosowania się jednostki, dla utrzymania szacunku dla siebie samego. Opis osobowości jednostki musi uwzględniać wygląd zewnętrzny danej jednostki, jej zdolności, motywy, reaktywność emocjonalną oraz doświadczenia, które ukształtowały danego człowieka, czyniąc go tym, czym jest obecnie. Termin, „osobowość” jest zatem bardzo szeroki. Nie jest on jednak synonimem wszystkiego, czym interesuje się psychologia, ponieważ odnosi się tylko do jednostki i do specyficznego zespołu cech, które charakteryzują ją i jej działanie.
Leave a reply