Każda reakcja neurotyczna zawiera represję – zwykle związaną z określonymi wspomnieniami z życia neurotyka. W dysocjacji zwanej amnezją dominującym problemem są zaburzenia pamięci. Ludzie z zaburzeniami tego typu nagle zapominają, kim są. Nie potrafią sobie przypomnieć własnego nazwiska ani adresu, a często nie rozpoznają tych danych nawet wtedy, kiedy policja lub rodzina im je przedstawi.
Amnezje trwają zazwyczaj od kilku godzin do miesiąca. Rzadko utrzymują się przez lata. Neurotyk może odzyskać pamięć spontanicznie, czasem zaś potrzebna jest terapia hipnozą lub inna forma terapii.
Amnezje są sposobem na unikanie lęku i konfliktu. Poprzez zapomnienie swej tożsamości eliminują ze świadomości własne problemy. Dramatyczny przebieg amnezji zazwyczaj przesłania inne, mniej „wstrząsające” symptomy ogólnego nieprzystosowania.
Czasami zdysocjowany neurotyk, z amnezją własnej tożsamości, zastępuje ją inną tożsamością. Zastąpienie to odbywa się nieświadomie. U osoby takiej nagle pojawia się przekonanie, że jest innym człowiekiem, o innym nazwisku i innych zainteresowaniach. W takim „odmiennym” stanie neurotyk nie uświadamia sobie swego poprzedniego nazwiska ani życia.
Po wielu tygodniach, miesiącach, a niekiedy nawet latach może nastąpić nagłe przypomnienie tego, kim naprawdę jest. W tym momencie występuje niepamięć alternatywnej tożsamości. Podobnie jak w przypadku fugi pacjenci nie wiedzą, jak znaleźli się w aktualnej sytuacji.
Somnambulizm, amnezja, fuga oraz dysocjacja podwójnej osobowości są próbą rozwiązania konfliktu motywów przez poddanie się motywom zakazanym – z tym że się nie pamięta tego, co pozostawia się za sobą.
Leave a reply