Jest to bardzo znamienna grupa nerwic ze względu na to, że objawiają się poprzez ciało. Freud, opisując stan, w którym konflikt psychologiczny przetworzony zostaje na symptom somatyczny, nazwał go konwersją histeryczną. Termin „histeria” sięga jeszcze czasów starożytnej greckiej medycyny. Pochodzi od greckiej nazwy macicy. Odzwierciedla dawny pogląd, że histeria dotyczy wyłącznie kobiet i wiąże się z zaburzeniem funkcjonowania macicy. W mowie potocznej słowo to oznacza stan skrajnego pobudzenia emocjonalnego: „Ta kobieta jest histeryczką”. W psychiatrii termin ów dotyczy osób, które lęk przetwarzają w symptomy będące mniej lub bardziej niezależne od reszty osobowości histeryka.
Na przykład żołnierz, gdy strach podczas bitwy przekroczy granice jego wytrzymałości, może nagle stracić wzrok. Badania lekarskie nie wykazują żadnych zmian organicznych. A jednak histeryczny żołnierz będzie utrzymywał, że jest niewidomy. Dopiero z chwilą, gdy zostanie odwołany z frontu, jego ślepota ustąpi, choć może zdarzyć się i tak, że z powodów psychologicznych (histerycznych) pozostanie niewidomy jeszcze przez dłuższy czas. Innym rodzajem dość powszechnie spotykanego mechanizmu jest paraliż histeryczny, którego doznają ludzie za wszelką cenę pragnący uniknąć napawających lękiem sytuacji. Nagle jedno ramię staje się bezwładne. Zmniejsza się napięcie mięśni mierzone poprzez odruchy. Ręka staje się zimna i sinieje. Jeśli paraliż taki potrwa kilka lat, może dojść nawet do zaniku mięśni bezwładnej kończyny.
Leave a reply