Przewidywania kliniczne a przewidywania statystyczne

Ludzie, mający doświadczenie w dziedzinie oceniania innych osób, często mogą brać pod uwagę różne ukryte wskaźniki oraz informacje o specyficznych indywidualnych doświadczeniach, których nie uwzględniają testy normalizowane na grupach ludzi. Ich oceny, które można nazwać klinicznymi, są alternatywą wskaźników prognostycznych, otrzymanych za” pomocą metod, które można dla kontrastu nazwać statystycznymi. Jak wygląda sprawa względnej trafności przewidywań klinicznych i statystycznych?

Pouczająca pod tym względem jest praca Meehla (1954), który posiadał bogate doświadczenie zarówno kliniczne, jak i statystyczne. Dobrał on 20 prac badawczych, w których kompetentni klinicyści otrzymywali tego rodzaju informacje, które można było także przedstawić w postaci mechanicznych formuł. We wszystkich badaniach, z wyjątkiem jednego, przewidywania statystyczne dokonywane na podstawie wzorów były równie dobre lub lepsze od przewidywań klinicystów, którzy rozporządzali tymi samymi informacjami. Jeśli klinicysta uzupełniał informacje statystyczne poprawkami opartymi na swych ocenach, w większości przypadków prognozy uległy raczej pogorszeniu niż poprawie.

Tego argumentu na rzecz testów (pozwalających otrzymywać wyniki, które można wstawić do wzorów) nie należy traktować jako oskarżenia metod .klinicznych: nie było to też intencją Meehla, który wykazał, że jest wiele przypadków, gdzie me dysponujemy użytecznym wzorom statystycznym (Meehl, 1957), Holt (1958) w pracy stanowiącej coś w rodzaju odpowiedzi i uzupełnienia w stosunku do badań Meehla wykazuje ponadto, że klinicyści nie wykorzystywali czasami dostępnych informacji i musieli zgadywać w sytuacjach, w których mogli użyć danych statystycznych, np. dotyczących zależności między oceną w szkole średniej a ocenami w szkole wyższej,

Doniosłym aspektem praktyki klinicznej jest fakt, że sprawdza się w niej i odrzuca wiele hipotez (o charakterze prowizorycznych przewidywań). Jeśli w końcu otrzymuje się pewne rezultaty, nie ma znaczenia, ile fałszywych dróg zostało wypróbowanych i porzuconych. W porównaniach tego rodzaju, w których przeciwstawia się prognozy kliniczne przewidywaniom statystycznym, nie jest możliwy ten proces prób i błędów. Chociaż więc dane te nie dyskredytują metody klinicznej, wykazują jednocześnie, że statystyczne metody przewidywania zajmują również należne im miejsce. Stanowi to uzasadnienie dla dalszych wysiłków w dziedzinie konstruowania testów osobowości.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>