Mając dziesięć okazji do wykonania reakcji, polegającej na zbliżaniu się do światła, potomstwo rodziców dobranych ze względu na dużą fototaksję wykonuje przeciętnie dużo więcej takich reakcji niż potomstwo rodziców dobranych ze względu na małą fototaksję. Na osi pionowej można odczytać, w ilu procentach przypadków wystąpiła dana liczba reakcji. Pokazano pokolenie rodzicielskie (R) oraz pierwsze (Ps) i drugie (P2), siódme (P7) oraz dwudzieste, dziewiąte (PJ8) pokolenie potomstwa. (Źródło: Hirsch i
Boudreau, 1958). światła. Kojarząc między sobą samce i samice wykazujące silną foto- taksję dodatnią oraz samce i samice o słabej fototaksji, starano się wyodrębnić odpowiednie typy. Po szeregu pokoleń otrzymano w rezultacie odrębność tego samego rodzaju, co opisywana poprzednio u szczurów (ryc. 15-4). W eksperymentach tego typu muszka owocowa ma dwie zalety w porównaniu ze szczurami: (1) kolejne pokolenia w znacznie krótszym czasie osiągają dojrzałość płciową, (2) mamy też znacznie więcej szczegółowych wiadomości o jej chromosomach i genach.
Starannie kontrolowanych eksperymentów nad krzyżowaniem, jakie przeprowadza się na zwierzętach, z wielu przyczyn nie można przeprowadzać na ludziach. Przeszkody natury społecznej nie pozwalają kojarzyć małżeństw stosownie do potrzeb genetyki. Nawet gdyby można było planować małżeństwa, długość życia ludzkiego utrudniłaby śledzenie kilku pokoleń, a gdy sięgnąć do starych dokumentów, to one również bywają często niepełne. Trudności te nie przeszkadzają nam jednakże zebrać dostatecznych dowodów, że dziedziczenie pewnych cech u ludzi rzeczywiście przebiega według zasad genetycznych, ustalonych w badaniach innych form zwierzęcych. Dowody te są całkiem zadowalające, jeśli idzie o kolor oczu, kolor włosów oraz wiele innych części ciała. Znacznie trudniej ocenić materiał dowodowy dotyczący dziedziczenia cech psychicznych.
Leave a reply