W jaki sposób Binet mógł wiedzieć, że wybrał właściwe zadanie? Binet, a także ci, którzy przyszli po nim, opracowali metody badania poszczególnych zadań pozwalających upewnić się, że zadania te służą zamierzonym celom. Nie wystarczy spojrzeć na zadanie i zadecydować, że potrzebna jest inteligencja, aby dać na nie poprawną odpowiedź. Niektóre „chytre” czy „pomysłowe” zadania, które zdają się pobudzać badanego do największego wysiłku myślowego, okazały się niewłaściwe, ponieważ dobra lub zła odpowiedź zależała od przypadku. Najbardziej użyteczne okazują się czasem pytania nieco „przyziemne”, dotyczące np. zwykłych wiadomości. Takie pytania są niezależne od czynników kulturowych, ponieważ wszyscy mieli szanse nauczyć się odpowiedzi na nie.
W jaki sposób można stwierdzić z pewnością, że jedno zadanie jest lepsze niż inne? Jedna z metod badania zadań polega na określeniu, jaki procent dzieci w różnym wieku odpowiada poprawnie na dane zadanie. Jeśli starsze dzieci nie odpowiadają lepiej niż młodsze, zadanie takie nie nadaje się do testu opartego na koncepcji rozwoju umysłowego. Krzywe na i’yc. 14′-4A i 14-4B wykazują, że procent dzieci rozwiązujących poprawnie pewne reprezentatywne zadania wzrasta z wiekiem. Dane te otrzymano, posługując się późniejszą wersją skali typu binetowskicgo.
Druga metoda badania zadań polega na ustaleniu, czy wyniki danego zadania są zgodne z wynikami testu jako całości. Można to stwierdzić, obliczając korelację pomiędzy dobrymi lub złymi odpowiedziami na to zadanie a wynikiem uzyskanym w pozostałych zadaniach. Jeśli wszystkie zadania mierzą coś wspólnego, to każde zadanie powinno dawać wynik, który koreluje z wynikiem ogólnym. Dwa zadania przedstawione na ryc. 14-4 odpowiadają wymaganiom pierwszego sprawdzianu – procent rozwiązujących dzieci wzrasta z wiekiem. Spełniają one również wymagania drugiego sprawdzianu, gdyż korelują z ogólnym wynikiem. Korelacja między zadaniem w teście analogii (14-4A) a ogólnym wynikiem w wieku siedmiu lat wynosiła r = ,65: korelacja między znajomością słów abstrakcyjnych (14-4B) a ogólnym wynikiem w wieku jedenastu lat wynosiła r = ,69
Te dwa wymagania stawiane zadaniom nadającym się do testu inteligencji (zwiększanie się z wiekiem procentu rozwiązujących oraz korelacja z wynikiem ogólnym) wiążą się zarówno z trafnością, jak i z rzetelnością. Pierwsze z tych wymagań stanowi pośredni sposób zapewnienia trafności (oparty na rozumowaniu, że to, co rozumiemy przez inteligencję, różni starsze dziecko od młodszego), podczas gdy drugie wymaganie jest gwarancją rzetelności, zapewniając wewnętrzną konsekwencję miar.
Dzięki dobraniu zadań, które spełniają te wymagania i dzięki ułożeniu ich w formę dogodną dla osoby badającej tym testem, otrzymujemy w rezultacie test inteligencji wewnętrznie konsekwenty i użyteczny.
Leave a reply