Osobnik O znajduje się pomiędzy dwoma negatywnymi sytuacjami: nieprzyjemnym zadaniem Zn. i nieprzyjemną karą K„. Starałby się uniknąć tego wyboru, gdyby nie bariery. (Źródło: Lewin, 1942, zmodyfikowane). cy się próbuje znaleźć jakieś inne wyjście. Reakcje te przedstawiono na wykresie w postaci przerywanej strzałki. Osoba kontrolująca zachowanie O musi stworzyć bariery, aby zmusić uczącego się do stawienia czoła temu konfliktowi i do nieopuszczania pola. W badaniach nad zwierzętami bariery takie tworzymy za pomocą ścian i dachów nad korytarzami, dzięki którym zwierzę nie może uciec: również w przypadku uwięzionych ludzi stosuje się wysokie mury i zakratowane okna. Dla dzieci jednakże bariery stwarzają zwykle rodzice lub nauczyciele. Matka pilnuje, aby dziecko siedziało spokojnie na swym krześle i jadło, w przeciwnym razie zostanie ukarane. Kara będzie czynnikiem kontrolującym zachowanie dziecka, jeśli jej odstręczająca wartość jest wystarczająco duża w porównaniu z odstręczającą wartością nie łubianej potrawy. Zanim konflikt zostanie rozwiązany, dziecko może atakować barierę za pomocą wszelkich sposobów, które według niego mogą być skuteczne – np. uporu, skarg, płaczu, ociągania się. Bariery przy karze są silniejsze niż przy nagradzaniu, a charakter konfliktu jest w tych dwóch przypadkach' odmienny. Czynności regulowane przez groźbę kary mogą stać się coraz bardziej znienawidzone, podczas gdy czynności, na które oddziałuje się ża pomocą nagród, mogą stać się interesujące i łubiane. Zarówno nagrody, jak ,i kary mogą prowadzić do niechęci w stosunku do autorytetu: bez autorytetu ani groźba kary, ani obietnica nagrody nie mogą być skuteczne.
Leave a reply