Charakterystyka wybitnie uzdolnionych dzieci

Dzieci wybitnie uzdolnione również pod względem fizycznym wybijały się w badaniach Termana ponad przeciętny poziom. W szkole podstawowej były one przeciętnie o ok. 3 cm wyższe niż inne dzieci w tym samym wieku. Ich waga przy urodzeniu była powyżej normy. Wcześnie zaczynały chodzić i mówić. Przy rozpoczęciu badań prawie 90% tych dzieci stanowiło czołówkę swej grupy wiekowej pod względem zaawansowania 'w nauce, a żadne nie było opóźnione w nauce. Lektura ich była nietypowa pod względem ilości i jakoś':! czytanych książek, choć czytanie nie przeszkadzało im górować nad innymi dziećmi, jeśli idzie o zdolność przystosowania społecznego i przewodzenia nad kolegami.

Ta charakterystyka wybitnie uzdolnionych dzieci zadaje kłam poglądowi, że dziecko bardzo inteligentne jest cherlawe i źle przystosowane społecznie. Dowody świadczą o czymś wręcz przeciwnym. Okazało się, że wysoka inteligencja wiąże się z dobrym zdrowiem, umiejętnością społecznego przystosowania oraz ze zdolnością do przewodzenia nad innymi.

Wybitnie uzdolnione dzieci jako ludzie dojrzali Na podstawie osiągnięć w początkowym okresie życia dojrzałego można ocenić, w jakim stopniu wypełniły się prognozy dotyczące wybitnie uzdolnionych dzieci z grupy badanych przez Termana.

Chociaż grupa ta jako całość spisała się doskonale, trzeba stwierdzić, że nie wszyscy badani osiągnęli powodzenie w życiu. Niektórym nie powiodło się na uczelni, niektórzy źle wybrali sobie zawód, niektórzy popadli w kolizję z prawem, lecz wyniki testu inteligencji w wieku dojrzałym u tych, którzy osiągnęli wysokie sukcesy, i tych, którzy ich nie osiągnęli, niewiele się różnią od siebie. Porównanie tych wyników podano w tabl. 14-11. Co w tych porównaniach oznaczają określenia „osiągnięcia”, „brak osiągnięć”? Badania, których wyniki testowe podano w tabl. 14-11, dotyczą mężczyzn z grupy wysoce uzdolnione-],' wyselekcjonowanej na wiele lat przedtem na podstawie osiągniętego w dzieciństwie ilorazu inteligencji powyżej 140. Podzielono ich pod względem osiągnięć na trzy grupy: A – z największymi osiągnięciami, B – ze – średnimi osiągnięciami oraz C – z najmniejszymi osiągnięciami. Kryterium osiągnięcia sukcesu było przede wszystkim to, „w jakim stopniu badany wyzyskał swoje zdolności intelektualne”. Na ocenę wpływało to, czy wymienione jest nazwisko badanego w ,,Who’s Who” lub w „American Men of Science” T, czy ma opublikowane prace naukowe lub literackie, czy zajmuje odpowiedzialne stanowisko kierownicze, czy ma wybitne osiągnięcia na polu intelektualnym lub zawodowym. Uwzględniano również wysokość dochodów, lecz przypisywano im stosunkowo niewielką wagę. Istotne różnice pomiędzy grupą A i C wystąpiły – w wielu punktach (spośród 200) wchodzących w skład historii przypadku, a także wynikach testów i charakterystyk badanych osób, Do najważniejszych należały: społeczne i psychiczne przystosowanie, środowisko rodzinne oraz oceny uzyskane na początku badań, a dotyczące trzech cech: wytrwałości, pewności siebie oraz umiejętności skoncentrowania się na celu. Innymi słowy, grupa A różni się od grupy C najbardziej pod względem ogólnego przystosowania i motywacji osiąg nięć. Są to cechy raczej osobowościowe i motywacyjne niż intelektualne. W szkole średniej zaczynały występować pomiędzy grupami A i C różnice w nauce. Mniej chłopców z grupy C wstąpiło na wyższe uczelnie, a z tych, którzy wstąpili, 31% uzyskiwało przeciętnie wyniki dostateczne lub ledwo dostateczne, podczas gdy w grupie A jedynie 7% uzyskało takie wyniki.

Dla zilustrowania skrajnych kontrastów, występujących czasem między osobami o najwyższych i najniższych osiągnięciach, autorzy streścili pokrótce rejestry osiągnięć dwóch badanych do roku 1950.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>