Współczynnik korelacji, podobnie' jak inne miary statystyczne, ma błąd standardowy. Oznacza to, ze gdyby pobierać nowe próbki, wówczas obliczone na ich podstawie korelacje nie byłyby dokładnie takie same, jak korelacja otrzymana z pierwszej próbki. Wzór na błąd standardowy współczynnika korelacji r stosowany w celu ustalenia, czy r różni się w sposób istotny od zera, jest następujący: '
Jeśli następnie podzielimy r przez ar, otrzymamy stosunek krytyczny, który można interpretować zupełnie tak samo, jak uprzednio omawiane stosunki krytyczne. Jeśli wartość r/or jest większa niż 2,0, możemy być dostatecznie pewni, że „prawdziwa” wartość r jest większa od 0, inaczej mówiąc, że w populacji, z której pobierano próbki, rzeczywiście istnieje korelacja między wynikami.
Przykładowe obliczenie istotności współczynnika korelacji. W badaniach Browna i Lenneberga (1954), cytowanych na s. 512, korelację r = ,42 pomiędzy określeniem barw a łatwością ich rozpoznawania określono jako potwierdzającą stanowisko autorów. Badania te przeprowadzono na 24 osobach. Możemy zapytać, jak dalece istotna była ta korelacja?
Leave a reply