Eksperymenty wykazały, że można przeprowadzać nie tylko subiektywne, ale również obiektywne badania snów. NATHANIEL KLEIT- MAN i WILLIAM DEMENT z uniwersytetu w Chicago przeprowadzili wiele doświadczeń, w których rejestrowali fale mózgowe, poruszenia ciała i ruchy gałek ocznych u śpiących osób. Stwierdzili, że ruchy oczu występują w czasie, kiedy pojawiają się marzenia senne. W 130 na 160 przypadków badane osoby, które obudzono w momencie, gdy wystąpiły ruchy gałek ocznych, potwierdziły, że miały sen. Niektórych z badanych budzono pięć, a innych piętnaście minut po zakończeniu snu, czyli po ustaniu ruchów oczu. Ci, których obudzono po pięciu minutach, potrafili przypomnieć sobie znacznie więcej niż ci, których zbudzono później.
Dement i Kleitman stwierdzili też, że kierunek ruchu gałek ocznych ma związek z treścią snu. Ruchy z góry na dół odpowiadały snom, w których śniący wspinali się lub zstępowali skądś w dół, natomiast ruchy poziome występowały u tych, którzy poruszali się we śnie w jednej, horyzontalnej płaszczyźnie.
Badania prowadzone na uniwersytecie w Chicago wykazały również, że sny różnią się długością. W przeciwieństwie do dawniejszych teorii głoszących, że sny są zawsze krótkie, udowodniono, że mogą trwać nawet całą godzinę. Stwierdzono też, że przeciętny człowiek śni około dwóch godzin w ciągu nocy. Tuż przed pojawieniem się snu występują intensywne poruszenia kończyn i zmiany pozycji ciała. Z chwilą rozpoczęcia marzenia sennego ruchy ciała ustają, poza drobnymi poruszeniami, na przykład palców. Silniejsze ruchy ciała powracają znowu w momencie zakończenia snu. Ruchy te przywodzą na myśl zachowanie ludzi na widowni w teatrze, którzy kręcą się i moszczą na swoich siedzeniach przed rozpoczęciem przedstawienia, a zamierają w bezruchu z chwilą, gdy zostanie podniesiona kurtyna. Pozostają względnie spokojni do chwili, gdy kurtyna opadnie, po czym znów zaczynają się ruszać.
Leave a reply