Dwie klasyczne teorie transferu znajdują poparcie w danych eksperymentalnych: teoria transferu za pośrednictwem identycznych komponentów i teoria transferu za pośrednictwem zasad. Transfer za pośrednictwem identycznych ko m- ponentów. Teoria ta, związana z nazwiskami Edwarda L. Thorndi- ke’a i Roberta S. Woodwortha sugeruje, że w nowej sytuacji uczący się korzysta z tego, że dana sytuacja ma wspólne cechy z wcześniejszymi jego doświadczeniami. Np. uczniowi, który uczył się botaniki, łatwiej idzie zoologia, ponieważ wie, jak posługiwać się mikroskopem. Te wspólne komponenty są przenoszone bezpośrednio z jednego zadania na drugie, tak że teorię transferu za pośrednictwem identycznych komponentów trudno w ogóle zaliczyć do teorii transferu.
Transfer za pośrednictwem zasad. Uczący się nie musi zdawać sobie sprawy z identyczności komponentów, aby pośredniczyły one w transferze, natomiast czasem móże wykorzystać w nowym zastosowaniu uprżednio poznaną zasadą, z pełną świadomością tego, co robi. Zasady, które bracia Wright poznali, puszczając latawce, zostały przez nich zastosowane przy budowie aeroplanu. Zasady rozumowania poznane przy nauce matematyki dadzą się stosować także i w logice. Duże znaczenie transferu za pośrednictwem zasad podkreślał Charles H. Judd, wybitny psycholog z początków dwudziestego wieku. Twierdził on, że transfer jest możliwy nie dzięki obiektywjnęj identyczności elementów dwóch zadań, lecz dzięki właściwemu zastosowaniu w nowej sytuacji zasad czy uogólnień poznanych dawniej. Następujący eksperyment Hendricksona i Schroedera (1941) (podobny do eksperymentu przeprowadzonego wcześniej przez Judda) przemawia za jego teorią.
Dwie grupy chłopców strzelały ze strzelb do tarczy zanurzonej w wodzie na pewnej głębokości. Gdy uzyskali już pewną wprawę, zmieniono głębokość zanurzenia tarczy. Dla jednej grupy nauka trafiania do tarczy na nowej głębokości była kwestią prób i błędów, natomiast druga grupa studiowała zasady załamywania się światła, dlatego też rozumiała zjawisko przemieszczenia tarczy pod Wodą. Grupa, która znała zasadę refrakcji, uzyskała lepsze wyniki, gdy zmieniono głębokość tarczy, ponieważ poprzednio nabytą wiedzę można było zastosować do tej nowej sytuacji.
Leave a reply