Chociaż ramiona i dłonie badanego spoczywały -spokojnie, myśl o dwukrotnym uderzeniu młotkiem prawą ręką wywołała dwie salwy elektrycznych impulsów, widoczne na tym zapisie. (Źródło. Jacobson, 1932). normalne ruchy, gdyby badany zdecydował się uderzyć nim rzeczywiście. Sedno sprawy leży w tym, że decyzja, aby uderzyć młotkiem, nie mogła być podjęta w mięśniach.
U podstaw stanowiska obwodowego leży chęć trzymania się interpretacji zachowania w kategoriach bodziec-reakcja. Tak więc jedna myśl w łańcuchu skojarzeń jest bodźcem dla następnej, lecz, aby była bodźcem, musi mieć cechy fizyczne. Hull (1931) na przykład uważał, że pewne myśli są tym, co nazwał czysto bodźcowymi aktami, tj. takimi aktami, których jedynym celem jest dostarczenie bodźców dla innych aktów. Mimo nikłego materiału dowodowego, dokonał on opartego wyłącznie na przypuszczeniach przekształcenia idei w akt, aby bodziec był czymś uchwytnym.
Centraliści argumentują, że analiza w kategoriach bodziec-reakcja nie jest czymś istotnym. Wydaje się, że grupy komórek nerwowych, a nawet mózg jako całość, są spontanicznie aktywne, nie zachodzą natomiast w fizjologii mózgu tego rodzaju zjawiska, z których by wynikało, że wszystko, co się dzieje, zamyka się niejako w obwodzie bodziec-reakcja od organów zmysłowych do mięśni lub do gruczołów. Źródłem niektórych dowodów, świadczących o roli mózgu w myśleniu, są badania nad skutkami uszkodzeń mózgu. Uszkodzenie mózgu często wywołuje poważne zaburzenia mowy z symptomami opisywanymi jako różnego rodzaju afazje, Od czasu do czasu proponuje się różne sposoby klasyfikacji afazji. Przytoczymy tu podział Heada (1926), gdyż autor ten najwyraźniej podkreśla stosunek między zaburzeniami mowy a myśleniem. Wyróżnił on cztery odmiany afazji: (1) zaburzenia werbalne, wadliwe formułowanie słów lub używanie liczby pojedynczej zamiast mnogiej (lub na odwrót) bez świadomości błędu: (2) zaburzenia syntak- tyczne, w których prawidłowe nazywanie przedmiotów może być zachowane, lecz sformułowane zdania stają się niezrozumiałym bełkotem: (3) zaburzenia nominalne, w których zaburzone są operacje nazywania, oraz (4) zaburzenia semantyczne, w których znaczenia dosłowne i pamięć mechaniczna pozostają nieuszkodzone, lecz brak jest pełniejszego zrozumienia znaczenia. Tak więc, pacjent potrafi nazwać poszczególne karty, lecz nie może zrozumieć reguł gry w karty.
Leave a reply