Metoda Cattella (16 PF Questionnaire), który użył 16 skal mierzących poszczególne „czynniki osobowości”, stanowi przykład innego podejścia do problemu układania inwentarza osobowości. Wielowymiarowy Inwentarz Osobowości został oparty w sposób empiryczny na wynikach badań grup pacjentów z rozpoznanymi zaburzeniami psychicznymi. W Inwentarzu Upodobań Osobistych Edwardsa posłużono się klasyfikacją motywów dokonaną przez jednego z psychologów (Murraya) jako podstawą doboru pytań. Catteil zaczął od zgromadzenia wielkiej liczby ocen dotyczących cech osobistych i zachowaniu rozmaitych ludzi i za pomocą analizy czynnikowej znalazł powiązania między nimi. Następnie opracował pytania inwentarza dostosowane do tych linii podziału, które sugerowały wyniki analizy czynnikowej. Rezultaty tej olbrzymiej pracy zostały skondensowane w stosunkowo krótkim teście, który daje zestaw 16 względnie niezależnych miar, takich jak skłonność do dominowania, zrównoważenie uczuciowe, radykalizm czy wysoka samoocena (Catteil, 1957b). Chociaż w zasadzie test ten ma pewne zalety, to jednak poszczególne skale, czyli podtesty, są zbyt krótkie na to, by mogły odznaczać się dużą rzetelnością. Test ten nie jest więc zbyt użyteczny przy badaniu pojedynczych przypadków.
Leave a reply