– Ludzie różnią się między sobą pod rozmaitymi względami, a każda z tych różnic może wpływać na ich powodzenie w pracy i w życiu społecznym.
– W celu badania różnic indywidualnych psycholog posługuje się testami uzdolnień. Testy zdolności służą do przewidywania przyszłego powodzenia w czynnościach pewnego rodzaju, np. gdy oceniamy przed rozpoczęciem szkolenia, jak wiele dana jednostka z niego skorzysta. Testy wiadomości i umiejętności mierzą aktualne osiągnięcia, np. co dana osoba umie po ukończeniu szkolenia. Oba rodzaje testów mogą stosować podobne zadania. Różnica polega na ich celach.
– Testy wiadomości i umiejętności znajdują bardzo szerokie zastosowanie. Większość egzaminów szkolnych w szkole podstawowej, średniej czy w wyższej należy do tego rodzaju podobnie jak większość egzaminów w administracji państwowej.
– Aby na podstawie testów można było stawiać prognozy, test musi spełniać pewne warunki. Badając jego rzetelność, dowiadujemy się, czy jego wyniki cechuje wewnętrzna konsekwencja. Badania nad trafnością mówią nam, jak dobrze testy mierzą to, co mają mierzyć, jak trafną dają one prognozę w stosunku do przyjętego kryterium.
– Gdy testy odpowiadają tym wymaganiom, można je stosować w szkołach, w przemyśle, w administracji państwowej lub w wojsku. Program selekcji pilotów w lotnictwie Stanów Zjednoczonych w czasie II wojny światowej ilustruje zasady budowy zestawu testów oraz sposób wyzyskania rezultatów testów do celów prognozy.
– Najprostszą metodą korzystania z, rezultatów badań testowych do celów' przewidywania jest wynik progowy ustalony w ten sposób, że ci, którzy uzyskują wyniki niższe, są eliminowani, zaś ci, którzy uzyskują wyższe, są przyjmowani czy też kwalifikowani do dalszego szkolenia.
– Testy inteligencji są użytecznymi testami zdolności, ponieważ mierzą zdolności, które mają duże znaczenie w szkole, w pracy zawodowej oraz w innych dziedzinach społecznego przystosowania.
– Pierwsze udane testy inteligencji opracował we Francji Alfred Binet w 1905 r. Jemu zawdzięczamy pojęcie wieku umysłowego, zgodnie z którym uważamy dzieci tępe za opóźnione w rozwoju, ponieważ ich reakcje są podobne do reakcji dzieci młodszych wiekiem. Na odwrót, dzieci inteligentnę wyprzedzają swój wiek. Pojęcie to znalazło zastosowanie także i w późniejszych poprawionych wersjach skali Bineta, z których najbardziej rozpowszechniona jest wersja Stan- fordzka. Terman, który opracował stanfordzką wersję Bineta, wprowadził – idąc za sugestią Sterna – iloraz inteligencji (I.I.) jako wskaźnik rozwoju umysłowego. I.I. otrzymujemy, wyrażając inteligencję jako stosunek wieku umysłowego do wieku życia. Dewiacyjny I.I. przyjęty w najnowszej stanfordzkiej wersji Bineta, polega na takim przekształceniu otrzymanych ilorazów inteligencji, aby dla każdego wieku życia posiadały one średnią 100 i odchylenie standardowe 16.
Leave a reply