– Starania o podniesienie diagnostycznej wartości testów inteligencji przyjęły dwie główne formy. Jedna z nich polega na podziale zadań testowych na kilka skal. Przykładem tych prób jest podział Skali Inteligencji Wechslera dla Dorosłych i dla Dzieci na skalę werbalną i niewerbalną. Drugą metodą podniesienia wartości diagnostycznej testów inteligencji, jest konstruowanie podtestów, zgodnie z wynikami analizy czynnikowej. Poszczególne podtesty mogą zatem reprezentować czynniki, które decydują o interkorelacjach w teście. Jeden z takich zestawów, a mianowicie Testy Podstawowych Zdolności Umysłowych”, opracowane przez Thurstone’a, okazały się obiecującym narzędziem badań i prognozy.
– Skala Inteligencji dla Dorosłych Wechslera stosuje nieco arbi tralną procedurę, która umożliwia zastosowanie pojęcia ilorazu inteligencji (I. I.) wobec dorosłych oraz pozwala, podobnie jak we wcześniejszym okresie życia, interpretować osiągane przez nich ilorazy inteligencji. Przeciętny iloraz inteligencji w każdej grupie wieku określa się jako 100, a odchylenie standardowi ustalono arbitralnie jako równe 15. Jeśli wyników testów inteligencji nie przekształca się odpowiednio, okazuje się, że inteligencja werbalna osiąga maximum w wieku 25-34 lat, zaś inteligencja manipulacyjna – nieco wcześniej. Z wiekiem wyniki testu inteligencji powoli pogarszają się, przy czym wyniki niewerbalne obniżają się szybciej niż werbalne.
– Bieguny inteligencji reprezentują na jednym końcu skali opóźnieni umysłowo, zaś. na drugim szczególnie uzdolnieni intelektualnie. Ostateczna decyzja, czy dane dziecko jest lub nie jest normalne, zależy nie tylko od wyników testu inteligencji: np. przy tym samym wyniku jedno dziecko może być uznane za nienormalne, inne za nor- malne. Dzieci nienormalne klasyfikuje się jako opóźnione umysł o- w o lub z defektem umysłowym. Opóźnienie umysłowe jest to upośledzenie występujące od urodzenia, bez widocznego uszkodzenia mózgu. Defekt umysłowy jest rezultatem choroby, wypadku lub wady fizycznej. Dzieci niedorozwinięte mogą się uczyć, a zatem wiele z nich może wykonywać pod nadzorem społecznie użyteczną pracę lub nawet osiągnąć pewien stopień samodzielności społecznej. Fakt,' że upośledzenie inteligencji trwa całe życie, nakłada na społeczeństwo szczególny obowiązek dostarczenia tym osobom właściwej opieki i nauki.
– Osoby szczególnie uzdolnione umysłowo – jako grupa – mają wysokie osiągnięcia w dzieciństwie i we wczesnym okresie wieku dojrzałego. Historia ich życia zaprzecza poglądowi, że ludzie bardzo inteligentni są chorowici lub źle przystosowani. Wysoka inteligencja sama przez się nie gwarantuje sukcesu: niektóre wysoce uzdolnione dzieci w życiu dojrzałym są źle przystosowane, mimo że ich wyniki w testach inteligencji pozostają wysokie.
– Test inteligencji, ostrożnie stosowany, jest ważnym narzędziem prognostycznym, chociaż przywiązuje on nadmierną wagę do zdolności werbalnych. Analiza czynnikowa może dopomóc w stworzeniu bardziej diagnostycznych testów inteligencji.
Leave a reply