Ponieważ każda jednostka jest czymś jedynym w swoim rodzaju, naukowy opis osobowości nastręcza wiele trudności. Musimy znaleźć jakiś sposób, aby zrozumieć, jak trwale cechy zachowania danej osoby wynikają w naturalny sposób z historii jej rozwoju, jej celów oraz ze stojących przed nią życiowych problemów. Zadaniem psychologa jest ustalenie i opisanie, jeśli tylko potrafi to uczynić, struktury osobowości konkretnego człowieka. Gdy mu się to uda, będzie mógł zrozumieć powierzchowne sprzeczności w zachowaniu tego człowieka. To, co dany osobnik czyni, zgodne jest z ogólną strukturą jego osobowości, chociaż jego działania mogą wydawać się sprzeczne komuś, kto tego człowieka nie rozumie. Może on być delikatny w stosunku do swojej rodziny, a przykry dla swych pracowników: może mieć silną budowę ciała, a jednak być nadmiernie zainteresowany swym zdrowiem: skłonny do wzruszeń pod wpływam muzyki, a nieustępliwy w polityce. Nawet na indywidualne osobliwości i dziwactwa można spojrzeć jako na pełne znaczenia przejawy nierozerwalnej jedności, jaką jest ogólna struktura osobowości.
Możliwość takiego pojmowania osobowości powstała w wyniku badań nad przypadkami klinicznymi. Psycholog kliniczny, gdy próbuje zrozumieć postępowanie swego pacjenta, stara się powiązać w spoisty układ wszystkie aspekty jego zachowania łącznie z przejawami. zaburzeń. Tak więc uważa się, że czyny pacjenta wynikają z jego struktury osobowości. Gdy poznamy strukturę osobowości pacjenta, zaczniemy rozumieć jego specyficzne cechy jednostkowe. Aby poznać strukturę osobowości, musimy przede wszystkim dowiedzieć się, jak ona powstała.
Leave a reply