W celu zbadania czy istnienie dziedzicznych wyznaczników cech złożonych jest prawdopodobne, rozpatrzmy podobieństwa między rodzicami a potomstwem oraz między rodzeństwem. Dogodnym wskaźnikiem podobieństwa jest znany nam współczynnik korelacji. Rozpatrzmy teraz pewne badnia, w których stosowano współczynnik korelacji w celu stwierdzenia, czy inteligencja jest dziedziczna.
Rodzice a dzieci. Jeśli rodzice poprzez dziedziczność wpływają na inteligencję swych dzieci, to oczekiwalibyśmy korelacji pomiędzy inteligencją rodziców i dzieci, W im wcześniejszym okresie życia dziecka wystąpiłaby ta korelacja, tym silniej przemawiałaby ona za dziedzicznością: później, gdy dziecko żyje już w rodzinie przez kilka lat, nie można wykluczyć wpływu środowiska. Wykrycie takiej korelacji zależy jednak od tego, czy istnieje możliwość dokonania pomiaru inteligencji we wczesnym okresie życia.
Opracowano szereg skal do mierzenia rozwoju psychicznego niemowląt, jednak na podstawie badań, które opisujemy poniżej, wiemy, że skale te nie pozwalają na trafne przewidywanie wyników, jakie dziecko osiągnie później w testach inteligencji.
Pięćdziesiąt dziewięć matek współpracowało w długotrwałych badaniach nad ich dziećmi, urodzonymi w 1928 i 1929 r. w Berkeley w stanie Kalifornia. W skład początkowej populacji wchodziły dwie pary bliźniąt, tak więc było w niej 61 niemowląt: 31 chłopców i 30 dziewczynek. Badania nad tą grupą prowadzono przez 18 lat, przy czym 40 dzieci pozostawało objętych badaniem przez większość tego czasu.
Przez pierwsze 15 miesięcy niemowlęta badano co miesiąc Kalifornijską Skalą Rozwoju Umysłowego dla pierwszego roku życia (California First-Year Mental Scalę). Do 3 roku badano je co 3 miesiące Kalifornijską Skalą dla Dzieci Przedszkolnych (Calijornia Pre-school Scalę). Tę samą skalę stosowano w odstępach 6-miesięeznych do 5 roku życia. Od 6 roku badano je co rok, posługując się Stanfordzką skalą Bineta, Testem Grupowym Termana-McNemara (Terman-McNemar Group Test) oraz testem Wechslera-Bellevue (wcześniejsza wersja Skali Inteligencji dla Dzieci – Wechslera). Różne formy testów stosowano na przemian, aby dzieci nie obeznały się z nimi zbyt dobrze.
Rezultaty uzyskane w wielokrotnych badaniach testowych stanowią podstawę do określenia stałości wyników będących miarą inteligencji oraz dla ustalenia, w jakim wieku można stwierdzić podobieństwo między rodzicami a dziećmi (Bayley, 1933, 1949).
Ponieważ w tych badaniach prowadzonych w Berkeley {Berkeley Growth Study), należących do kategorii badań podłużnych, badano testami niemowlęta w pierwszych miesiącach życia w krótkich odstępach czasu, możemy dowiedzieć się, jak wcześnie można przewidzieć późniejsze wyniki. Za „późniejszy wynik” przyjmujemy na razie iloraz inteligencji w 6 roku życia mierzony skalą Stanford-Binęta, W tabl. 15-2
Leave a reply