Ponieważ bliźnięta dwujajowe są bardziej zbliżone do siebie pod względem inteligepcji niż zwykłe rodzeństwo, widzimy, że środowisko musi również odgrywać pewną rolę w wyznaczaniu inteligencji. Przyczyną tej różnicy muszą być wpływy środowiskowe, ponieważ z genetycznego punktu widzenia bliźnięta dwujajowe nie są do siebie bardziej podobne niż zwykłe rodzeństwo. Dzielą one jednakże wspólne środowisko wewnątrzmaciczne i wspólnie podlegają wszelkim wpływom, wynikającym z warunków odżywiania bądź ze stanu hormonalnego matki w okresie ciąży. Te warunki okresu płodowego są potężnym czynnikiem środowiskowym, wpływającym na ich rozwój. Również po urodzeniu mają one bardziej podobne środowisko niż zwykłe rodzeństwo. Bracia i siostry, którzy przychodzą na świat osobno, rodzą się w rodzinach o różnej liczbie członków, gdy rodzice ich są w innym wieku i mają inne doświadczenia. Te różnice w strukturze rodziny są bez wątpienia doniosłym czynnikiem środowiskowym, wpływającym na kształtowanie wielu cech psychicznych. Dzieci urodzone jako bliźnięta mają tyle samo braci i sióstr, mają rodziców w tym samym wieku o jednakowej pozycji społeczno-ekonomicznej i są (zazwyczaj) wychowywane według tych samych teorii, jeśli idzie o odżywianie i pielęgnację. Chociaż więc środowiska społeczne obu bliźniąt są odmienne ze względu na różnice, które występują między takimi bliźniętami, są one na ogół bardziej podobne niż w przypadku zwykłego rodzeństwa, a nieco mniej podobne niż u bliźniąt jednojajowych.

Aby ustalić trafność testu, trzeba mieć jakieś kryterium, w stosunku do którego można by oceniać jego prognozy. Test zdolności szkolnych posiada na przykład kryterium w postaci stopni szkolnych. Dla testów osobowości bardzo trudno jest zapewnić odpowiednie kryteria. W jednej z metod, wspomnianej wyżej, przyjmuje się, że wyniki osób ze skrajnie silnymi zaburzeniami wskazują, do czego powinny być zbliżone wyniki testu odbiegające od normy. Tak więc, osobę „normalną” uznaje się za źle przystosowaną, jeśli wyniki, które osiąga, przypominają wyniki pacjentów szpitali psychiatrycznych. Metoda ta nie jest jednak zbyt zadowalająca, ponieważ osobowość to indywidualna struktura cech, a nie suma odpowiedzi na pytania testu. Gdy odwrrócono tę metodę i poszukiwano „zdrowych” (według oceny tych, którzy znali je najlepiej) jednostek, okazało się, że te „zdrowe” jednostki uzyskują bardzo różne wyniki w inwentarzach osobowości (Barron, 1954). Tak więc, metoda dobierania pytań na podstawie korelacji z przyjętym kryterium, która daje dobre wyniki w testach inteligencji, nie jest równie zadowalająca w przypadku testów osobowości.

Wyniki tego testu mogą być przydatne w przewidywaniu osiągnięć w określonych rodzajach pracy. dzieć, czy dana osoba będzie dobrze pisała na maszynie, to wyniki w teście zręczności palców będą liczyć się wyżej niż wyniki w teście ortografii.