– 1. Statystyka jest nauką, która zajmuje się zbieraniem danych liczbowych, opracowywaniem tych danych oraz wyciąganiem z nich wniosków.
– 2. Statystyka opisowa dostarcza skrótowego opisu wielkiej liczby obserwacji.
– 3. Do przeciętnych zaliczamy średnią, medianę oraz mod a Iną. Za najlepszą z tych miar uważa się średnią, ze względu na jej liczne zalety matematyczne i inne: na szczęście jest ona dobrze znana jako zwykła średnia arytmetyczna.
– 4. Do miar zmienności zaliczamy obszar zmienności, odchylenie średnie oraz odchylenie standardowe. Odchylenie standardowe, chociaż najtrudniejsze do zrozumienia, jest uznane przez statystyków za najściślejszą miarę.
– 5. Wnioski statystyczne wyciąga się na podstawie p r ó bk i pobranej z populacji. Próbka pozwala ocenić nieznane cechy tej populacji, zawsze z pewnym marginesem niepewności. Przyjmuje się powszechnie, że dane otrzymane z próbek mają rozkład normal- n y. Chociaż istnieje wiele wyjątków znanych statystykom, które nie spełniają tego założenia, zwykle nie powoduje to znacznych zniekształceń.
– 6. Przy skalowaniu wyników surowe wyniki można przekształcić w rangi, centyle oraz wyniki standaryzowane. Wyniki standaryzowane, oparte na odległości od średniej, wyrażonej jako wielokrotność odchylenia standardowego, mają wiele zalet i są szeroko stosowane Do lepiej znanych skal opartych na wynikach standardowych należą skale stosowane w Teście Wiadomości Absolwenta (Graduate Record Examination) oraz skale stosowane w testach klasyfikacyjnych armii, marynarki i lotnictwa.
– 7. Średnia z próbki ma błąd standardowy, który jest mniejszy niż odchylenie standardowe tej próbki: wielkość błędu maleje, gdy wzrasta liczba przypadków w próbce.
– 8. Znając biędy standardowe dwóch średnich, można obliczyć błąd standardowy różnicy &Dm) .między tymi średnimi. Stosunek krytyczny (D,)/ – 9. Istotność statystyczną można określić za pomocą granic ufności wyprowadzonych na podstawie znajomości odchylenia standardowego oraz za pomocą poziomu istotności. Stosunek krytyczny można przekształcić na prawdopodobieństwo (P) za pomocą tablic rozkładu normalnego. Dla stosunku krytycznego równego 2,00, P równa się około ,05: oznacza to że różnica mogłaby wystąpić w- pięciu przypadkach na sto przy zastosowaniu za każdym razem tej samej metody pobierania próbki, nawet gdyby w rzeczywistości nie było żadnej różnicy między średnimi. Dla mniejszych stosunków krytycznych P jest większe (a zatem różnice są mniej istotne), natomiast dla większych stosunków krytycznych P jest mniejsze. – 10. Współczynnik korelacji jest dogodną metodą wyrażania związku pomiędzy dwiema zmiennymi. W pomiarach psychologicznych najchętniej stosuje się korelację według momentu iloczynowego (r). Współczynnik korelacji kolejności (@) stanowi dogodne przybliżenie r. Współczynnik korelacji r jest istotny, jeśli stosunek krytyczny pomiędzy r a błędem standardowym r (or) wynosi 2,0 lub więcej, a P ma wartość ,05 lub mniej. – 11. Współczynnik korelacji można interpretować według jego efektywności prognostycznej. Efektywność prognostyczną (Er) można określić jako wyrażoną w procentach redukcję błędu standardowego oceny, w zależności od wielkości r. Gdy zwrócimy uwagę na fakt, że r musi osiągnąć wartość ,866, aby jego efektywność prognostyczna doszła do 50-procent, zrozumiemy wtedy, że współczynnik korelacji nie jest wyrażony w procentach. Dokonując przewidywań na podstawie współczynnika korelacji, musimy jasno zdawać sobie sprawę, że znając x, można przewidywać y, nawet jeśli x nie jest przyczyną y. – 12. Statystyka jako ważne narzędzie badawcze znalazła swoje miejsce we wszystkich gałęziach psychologii. Po raz pierwszy wprowadzono ją do pomiarów progów. Ma ona szczególnie ważne zastosowanie przy badaniu różnic indywidualnych, a ostatnio także i w planowaniu eksperymentów i w badaniach postaw i opinii.
Leave a reply