Często okazuje się, że modyfikacja postaw jest bardzo trudna. Nie ma w tym nic dziwnego, jeśli przypomnimy sobie, jak różnorodne funkcje one pełnią. Z własnego jednak doświadczenia wiemy, że ludzie zmieniają swoje postawy, a psychologowie są zainteresowani zarówno tym, dlaczego tak się dzieje, jak i ustaleniem czynników, które wpływają na tę zmianę. Okazało się na przykład, że dla zmiany czyjejś postawy bardzo ważny jest czynnik wiarygodności osoby, która usiłuje do zmiany nakłonić. Znaczny wpływ ma prestiż osoby nakłaniającej, bez względu na to, czy akceptujemy treść jej wypowiedzi, czy nie. Hovland, Janis i Kelley wyróżnili dwa ważne komponenty wiarygodności osoby komunikującej. Są to: fachowość — o której decyduje wykształcenie, pozycja społeczna i wiek, a które określają naszą wiarę w tę osobę i w jej słowa, oraz to, czy jest godna zaufania czy można liczyć na stałość i bezinteresowność jej przekonań. Komiwojażer sprzedający encyklopedię będzie starał się przekonać potencjalnego nabywcę, że postawa pozytywna wobec ogólnej wiedzy ma dla niego i jego rodziny ogromną wartość. Uświadomienie sobie Jak wiele zyskuje on na sprzedaży książek, najprawdopodobniej osłabi perswazyjną siłę jego słów. Natomiast lekarz próbujący zmienić postawę pacjenta, który nałogowo pali, prawdopodobnie — choć i tu nie ma całkowitej pewności — odniesie większy sukces. Uznaje się go bowiem za osobę wiarygodną i osiągającą niewielkie korzyści ze zmiany postawy pacjenta.

Jeśli osoba przejawia symptomy psychotyczne przy jednoczesnym braku fizycznych oznak uszkodzeń organicznych, to psychozę tego typu nazywamy psychozą funkcjonalną. Zakłada się, że psychozy te są reakcją na długotrwały dysonans psychologiczny. Psychologowie sądzą, że podstawowe problemy psychotyków funkcjonalnych, podobnie jak neurotyków, zostają przekształcone w taki sposób, by oddalić lęk. Psychotycy jednak albo nie wykorzystują mechanizmów ucieczki od lęku, charakterystycznych dla neurotyków, albo zmuszeni są z nich zrezygnować ze względu na długotrwały, ostry charakter problemów, z jakimi mają do czynienia. Zachowanie psychotyczne można zatem uznać za ostatnią próbę poradzenia sobie z lękiem wywołanym przez szok psychiczny.

Eksperymenty wykazały, że można przeprowadzać nie tylko subiektywne, ale również obiektywne badania snów. NATHANIEL KLEIT- MAN i WILLIAM DEMENT z uniwersytetu w Chicago przeprowadzili wiele doświadczeń, w których rejestrowali fale mózgowe, poruszenia ciała i ruchy gałek ocznych u śpiących osób. Stwierdzili, że ruchy oczu występują w czasie, kiedy pojawiają się marzenia senne. W 130 na 160 przypadków badane osoby, które obudzono w momencie, gdy wystąpiły ruchy gałek ocznych, potwierdziły, że miały sen. Niektórych z badanych budzono pięć, a innych piętnaście minut po zakończeniu snu, czyli po ustaniu ruchów oczu. Ci, których obudzono po pięciu minutach, potrafili przypomnieć sobie znacznie więcej niż ci, których zbudzono później.