Po omówieniu rozlicznych aspektów emocjonalnych reakcji na bodźce możemy przystąpić do przeanalizowania wzajemnych relacji zachodzących pomiędzy nimi. Problem ten był przedmiotem innej znanej teorii Williama Jamesa.

Dziedziczność wyposaża niemal każdego w wielorakość środków i zdolności przystosowawczych. W wieku dojrzałym gros osób dysponuje już energią i inteligencją wystarczającymi, by zapewnić sobie samodzielne przetrwanie. Rozwój cywilizacji wskazuje nawet na to, że większość populacji miała zawsze znaczną rezerwę energii i inteligencji ponad to, czego wymagała zwykła, codzienna egzystencja. Gatunek ludzki miał zawsze nadmiar tych cech.

Wspominaliśmy już o konformizmie w związku z utrzymywaniem się uprzedzeń. Obecność innych osób często zmienia zachowanie jednostki. W niektórych przypadkach obecność ta sprzyja ułatwieniu (facylitacji) wystąpienia danego zachowania, a w innych może być czynnikiem hamującym. Na ogół obecność innych osób prowadzi do zachowań zwanych konformistycznymi. Istotą konformizmu jest poddanie się naciskowi grupy (lub temu, co jednostka uważa za nacisk grupy).