Definicję inteligencji odłożyliśmy do tego momentu, aby wpierw dowiedzieć się, jak konstruuje się testy inteligencji. Ponieważ już wyjaśniliśmy procedurę sporządzania testów i ich cele, możemy podać następującą, praktyczną definicję inteligencji. Inteligencja jest tym, co mierzy test inteligencji. Aczkolwiek stwierdzenie

Później (s. 704-714) zapoznamy się z teoriami osobowości, które kładą nacisk na historię rozwoju jednostki. Allport uznaje fakt, że rozwój kształtuje jednostkę, lecz woli nie przywiązywać zbytniej wagi do historii rozwoju cech. Szczególnie wyraźną ilustracją poglądów Allporta jest jego przekonanie o funkcjonalnej autonomii motywów. Ma to oznaczać, że obecny motyw może kierować zachowaniem bez jakiegokolwiek podtrzymania ze strony wzmocnień, które istniały poprzednio, gdy dany system motywów dopiero się rozwijał. Tak więc, skąpiec mógł w młodości cierpieć niedostatek i dlatego wskutek przeżywanego niepokoju stał się bardzo oszczędny. Jego obecne skąpstwo nie jest już jednak związane z potrzebą pieniędzy, lecz raczej odzwierciedla zainteresowanie pieniędzmi ze względu na nie same. Zastrzeżenia Allporta w stosunku do podejścia rozwojowego wyrażają się nie w przeciwstawianiu się próbom zrozumienia czyjejś osobowości w kategoriach jej indywidualnej historii, lecz w przekonaniu, że podkreślanie znaczenia rozwoju prowadzi do doktryny, według której człowiek jest raczej „popychany” przez różne wpływy z przeszłości niż „pociągany” przez obecne lub przyszłe cele Sądzi on, ze normalni, zdrowi, dorośli ludzie są motywowani przez swą orientację na te czy inne wartości i przez swe obecne systemy zainteresowań, niezależnie od dawnego pochodzenia tych wartości i zainteresowań (Allport, 1960, s. 28).

Przez pojęcie manii rozumiemy zaburzenia podobne do nerwic kompulsywnych w tym sensie, że wymagają one wykonywania określonych działań „wbrew własnej woli”. Inaczej jednak niż w nerwicach kompulsywnych, manie zmuszają swe ofiary do dokonywania czynów sprzecznych z prawem, jak kradzieże, podpalenia, znieważenia, gwałty i morderstwa. Odbywa się to tak, jakby obsesyjna myśl musiała być wcielana w życie, a nie tłumiona.

Mechanizm wyparcia prowadzi do nieadekwatnych zmian przystosowawczych, ponieważ tak naprawdę nie spełnia on swego zadania. Gdyby wyparcie mogło całkowicie wymazać pamięć pewnych wspomnień, to ślady bolesnych zdarzeń znikłyby całkowicie z naszych umysłów. Jednakże działa ono na zasadzie zahamowania pamięci, represji określonych wspomnień. We wcześniejszych rozdziałach pokazaliśmy, że wyparcie stanowi proces, poprzez który zostaje związana z bodźcem reakcja zastępcza. W przypadku represji reakcja zastępcza, to reakcja „nieprzypominania sobie”. Freudyści powiedzieliby, że wspomnienie to zostało zepchnięte do nieświadomej części umysłu. Psychologia obiektywna raczej mówi, że akt przypomnienia nie zostaje w pełni przeprowadzony w swej pierwotnej formie. Termin ten jest jednak przydatny jako nazwa dla treści zrepresjonowanych. Jeśli potraktujemy go jako synonim samej „represji”, a nie nazwę jakiegoś odrębnego bytu, wówczas można go uznać za termin w pełni naukowy.

Rozkład wzrostu 868 445 amerykańskich poborowych na I wojnę światową. Lewy koniec krzywej jest obcięty, gdyż odrzucano mężczyzn bardzo niskich. (Źródło: Davenport i Love, 1921). cając kolo ruletki. Dawno temu Franciszek Galton (1889) zaprojektował przyrząd składający się z wielu szeregów gwoździ wbitych w pochylą deskę. Wsypywano na nie przez lejek śrut, który wpadał do przegródek umieszczonych za gwoździami (ryc. 13-5). „Losowe” czynniki, polegające na odbijaniu się kulek śrutu od gwoździ i jednych kulek od drugich, prowadziły w rezultacie do symetrycznego rozkładu śrutu. Większość śrutu wpadała do środkowych przegródek, lecz niektóre kulki dostawały się do przegródek skrajnych. Jest to użyteczny sposób poglądowego pokazania, co rozumiemy przez rozkład losowy, który ściśle odpowiada krzywej „normalnej”.