Celem psychoterapii jest uwolnienie neurotyka od symptomów, rozwinięcie jego zdolności do przeżywania szczęścia, efektywności, spontaniczności, pomoc w społecznej adaptacji. Można to osiągnąć wszelkimi metodami, które podniosą jego samoocenę i poprawią poczucie bezpieczeństwa, uwolnią stłumione impulsy, ułatwią wgląd w siebie i samoakceptację, pomogą w kreowaniu pozytywnych celów.

Mechanizm zahamowania reakcji nazywa się niekiedy wyparciem. Działa on tak, jakby poddana mu osoba powtarzała sobie: „Jeśli nie będę wiedzieć o moich groźnych impulsach, nie będę ich mieć. Zapomnę o nich, a wówczas przestaną istnieć”. Stłumienie jest bardzo powszechnym mechanizmem, a nawet – do pewnego stopnia – użytecznym społecznie. W przypadku dużego niedostosowania ludzie potrafią całkowicie stłumić w sobie nawet tak silny popęd, jak popęd płciowy. Jednakże tak potężna siła nie pozwoli się bezkarnie „pogrzebać żywcem”. Musi się w końcu ujawnić w postaci symptomów, które omówimy w dwóch następnych rozdziałach.

Wiemy, że przedział .rozciągający się między dwoma odchyleniami standardowymi poniżej średniej a dwoma odchyleniami powyżej średniej obejmuje około 95% przypadków (ryc. 13-6: tabl. 13-6, kolumna 3). Stąd też, pamiętając o tych wartościach, możemy określić granice ufności tworzące przedział, wewnątrz którego będzie się mieścić średnia. Na przykład, jeśli przyjmiemy, że dla praworęcznych średnia siła ściskania wynosi 50,0, a błąd standardowy 1,0, które to wartości ustalono na podstawie jednej próbki, to możemy powiedzieć, że jest 95 szans na 100, że średnia z populacji dla praworęcznych mężczyzn wypadnie między 48, tj. (50 – 2 X 1), a 52, tj. (50 + 2X1), (Poprzednio posłużyliśmy się tą formą wyrażania prawdopodobieństwa przy omawianiu średniego wyniku klasy II, s, 561). W inny sposób możemy to ująć następująco: gdybyśmy powtórzyli ten eksperyment wiele razy, za każdym razem otrzymalibyśmy inną średnią i inne przedziały .ufności, lecz 95% tych przedziałów będzie zawierać średnią z populacjiZa pomocą tablicy 13-6 możemy ustalić również inne granice ufności.

Osoba uzależniona to ktoś, kto nadmiernie pije w sposób stały, co szkodzi jego zdrowiu, relacjom społecznym, a także wydajności w pracy i sprawowaniu jakiejkolwiek odpowiedzialności. Jak w każdej innej chorobie, zanim można będzie udzielić pacjentowi pomocy, konieczne jest rozpoznanie symptomów. Poniżej podajemy etapy postępującego uzależnienia alkoholowego.