Jest faktem, że pojęcie wieku umysłowego jest niezbyt użyteczne powyżej 13 roku życia. Poniżej tego wieku nietrudno jest znaleźć testy, które starsza grupa potrafi rozwiązać, a dzieci o rok młodsze –

Niewiele jest osób, które są w pełni zadowolone z siebie. Większość ludzi jest przekonana, że brak im pewnych właściwości, które gwarantują „społeczny sukces”. Wśród tych właściwości szczególnie wymienia się jedną, popularnie nazywaną „osobowością”, często myloną z urokiem osobistym lub z czymś, co powoduje, że mówimy o jego właścicielu: „Oto ktoś z osobowością”.

Kiedy źródła neurotycznego lęku zostaną ujawnione, zazwyczaj okazuje się, że są to życzenia, potrzeby i wspomnienia, które spotkały się kiedyś z silną dezaprobatą rodziców lub dezaprobatą społeczną. Potrzeba akceptacji zmusiła jednostkę do wyparcia tych pragnień, których ujawnienie spowodowałoby utratę tej akceptacji. To, które motywy zostają wyparte, zależy od konkretnych doświadczeń jednostki. Prawie każdy popęd lub motyw może zostać skojarzony z dezaprobatą.

Jest to bardzo znamienna grupa nerwic ze względu na to, że objawiają się poprzez ciało. Freud, opisując stan, w którym konflikt psychologiczny przetworzony zostaje na symptom somatyczny, nazwał go konwersją histeryczną. Termin „histeria” sięga jeszcze czasów starożytnej greckiej medycyny. Pochodzi od greckiej nazwy macicy. Odzwierciedla dawny pogląd, że histeria dotyczy wyłącznie kobiet i wiąże się z zaburzeniem funkcjonowania macicy. W mowie potocznej słowo to oznacza stan skrajnego pobudzenia emocjonalnego: „Ta kobieta jest histeryczką”. W psychiatrii termin ów dotyczy osób, które lęk przetwarzają w symptomy będące mniej lub bardziej niezależne od reszty osobowości histeryka.

Dość powszechnym mechanizmem złagodzenia lęku wywołanego własnymi pragnieniami jest postępowanie zgodne z bardzo sztywnymi regułami zachowania. Zahamowana osobowość wyszukiwać będzie maksymalnie zrytualizowane sposoby postępowania w życiu i nalegać na wybór rutynowych metod działania w pracy.