Znany fizjolog z Harvardu, WALTER B. CANNON, zauważył, że zmiany zachodzące w ciele pod wpływem zagrożenia są użyteczne dla osób, które muszą walczyć lub uciekać. Zatrzymanie trawienia, przyspieszenie pulsu, rozszerzenie naczyń krwionośnych manifestujące się wypiekami – wszystkie te zmiany mają na celu dostarczenie większej ilości krwi do mięśni rąk i nóg. Jak już zaznaczyliśmy, adrenalina wydzielana do krwi w chwilach silnego zagrożenia nie tylko przyspiesza bicie serca i zmniejsza zmęczenie mięśni, ale również zwiększa krzepliwość krwi. Zmiany te są korzystne dla człowieka stojącego w obliczu niebezpieczeństwa, z którym musi sobie poradzić, ale w którym może również zostać zraniony.

Dana osobowość, jest oczywiście, produktem swego rozwoju, lecz ocenia się ją czy też charakteryzuje według tego, w jaki sposób przejawia się ona aktualnie. Zgodnie z rozróżnieniem rozwojowego i sytuacyjnego punktu widzenia, które to rozróżnienie przeprowadzamy od czasu do czasu, możemy powiedzieć, że aktualną osobowość można z r o z um i e ć na podstawie jej historii rezwoju, lecz określić – na podstawie jej aktualnych działań. Tak więc interesuje nas, w jaki snosób dana osoba obecnie układa swe stosunki z innymi ludźmi, chociaż mogła ona wieloma drogami dojść do tego, jaka jest w tej chwili.

Jako drugi przykład weźmy wyniki w testach czytania, osiągnięte przez dzieci pochodzenia hiszpańskiego zamieszkałe w Los Angeles, w porównaniu z wynikami, które osiągnęły w Los Angeles inne dzieci. Dzieci pochodzenia hiszpańskiego osiągały gorsze wyniki niż inne dzieci, jeśli weźmiemy pod uwagę średnie, lecz także i tutaj wyniki obu tych grup w znacznym stopniu zachodzą na siebie, przy czym niektóre wyniki dzieci pochodzenia hiszpańskiego były bardzo dobre, a niektóre bardzo słabe. Dlatego też nie możemy polegać na otrzymanych różnicach między średnimi wynikami, zanim nie zbadamy ich istotności. Dopiero wówczas będziemy mogli powiedzieć, czy średnie obu populacji różnią się o wielkość, która jest statystycznie istotna.

Słyszy się czasami opinię, że gdybyśmy znali postawy danej osoby, moglibyśmy przewidzieć, jak się ona zachowa w konkretnej sytuacji. Często tak rzeczywiście jest, choć z całą pewnością nie zawsze. Relacje między postawami a zachowaniami badał w Ameryce LA PIERE, a wyniki swoich badań opublikował w 1934 roku. Biały socjolog podróżował po Ameryce w towarzystwie eleganckiego chińskiego małżeństwa. Zatrzymywali się i jadali w licznych hotelach i restauracjach, i tylko raz odmówiono im obsługi. Później do wszystkich tych miejsc wysłano listy z zapytaniem, czy właściciele skłonni byliby przyjąć Chińczyków. Dziewięćdziesiąt procent odpowiedzi brzmiało „nie” — czyli nie chciano obsługiwać Chińczyków. Wyrażona w ten sposób postawa była sprzeczna z zachowaniem w stosunku do chińskiego małżeństwa, podróżującego z socjologiem.