Badanie testem zdolności mechanicznych cz. II

Im wyższy jest ten współczynnik, tym lepiej można przewidywać na podstawie danego testu zdolności i tym większe zaufanie można pokładać w-wynikach testu wiadomości i umiejętności. Wysoki współczynnik trafności jest rzeczą bardzo istotną, jeśli wyniki osiągane w teście mają być użyte w celu dopomożenia jednostce w powzięciu takiej decyzji, jak np. wybór zawodu, lecz nawet względnie niskie współczynniki trafności mogą okazać się użyteczne, gdy bada się wielką liczbę ludzi. Na przykład, zestaw testów, którego używa się do selekcji załóg lotniczych (tabl. 14-1), okazał się skuwód jest następujący: testy te dostarczają norm, na których opierają się testy zdolności. Jeśli chcemy-przygotować i wypróbować test zdolności do pisania na maszynie, musimy dysponować jakimiś normami dobrego maszynopisania, w odniesieniu do których będziemy mierzyć te zdolności. W przeciwnym przypadku nie mamy żadnego sposobu sprawdzenia naszych przewidywań. Testy wiadomości i umiejętności dostarczają zatem norm, czyli stwarzają kryterium dla naszej prognozy. Gdyby profesorowie wyższych uczelni stawiali stopnie zależnie od nastroju, a niezależnie od tego, co student umie, to próby przewidywania ocen za pomocą zestawu testów byłyby bezskuteczne. Tylko udoskonalone sprawdziany wiedzy mogą zapewnić największą efektywność przewidywań.

czytaj więcej

Kara może być informująca

Eksperymenty wykazują, że kary sporadyczne (które odpowiadają sporadycznemu wzmacnianiu) skuteczniej oddziałują na zachowanie niż kary wymierzane regularnie (Estes, 1944), Przyczyny nie są jasne. Być może sporadyczne karanie czyni nawet sytuacje niekarane zagrażającymi, i w ten sposób reguluje zachowanie za pomocą strachu i lęku. Jest zrozumiale, że strach i lęk mogą regulować zachowanie bardziej efektywnie niż bezpośrednia kara.

czytaj więcej

Inwentarz Upodobań Osobistych Edwardsa

Odmienną techniką otrzymywania opisu własnej osoby posługuje się Inwentarz Upodobań Osobistych (Personal Preference Schedule) ' Edwardsa. Jako jednostkę pomiaru, zamiast symptomu patologicznego jak w przypadku Wielowymiarowego Inwentarza Osobowości, przyjęto

czytaj więcej

Reakcje alkoholowe

Sięganie po alkohol i narkotyki w celu obniżenia lęku jest stare jak świat. Omówimy reakcje alkoholowe jako jeden tylko przykład z szerokiego zakresu problematyki nadużycia leków i narkotyków.

czytaj więcej

Uwarunkowane uprzedzenia – kontynuacja

Czerwień natomiast uważa się powszechnie za kolor pobudzający. Czasem, jak w przypadku karminowych warg czy pąsowych policzków, ta podniecająca właściwość czerwieni jest bardzo przyjemna. Na znaku drogowym „stop” oraz w odniesieniu do krwi czerwień może oznaczać niebezpieczeństwo, wywoływać strach lub gniew. Zgodnie z pewną teorią obie te reakcje na czerwień zostały uwarunkowane przez nasze pierwotne reakcje na krew: nieprzyjemną na widok krwi „rozlanej” i przyjemną na widok krwi „nie rozlanej” – widocznej choćby w zaróżowieniu skóry.

czytaj więcej

Dobre przystosowanie

Czytelnik ma teraz lepsze rozeznanie w mechanizmach przystosowawczych i potrafi ocenić je zarówno na płaszczyźnie psychologicznej, jak i etycznej. Jednakże – nawet przy dobrym zrozumieniu motywów i przystosowań – nie zdoła odpowiedzieć płynnie na pytanie: „Co znaczy dobre przystosowanie?” Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że mechanizmy przystosowawcze człowieka są dobre, jeśli w pełni zaspokajają jego popędy. Jest to na pewno prawda w przypadku popędów cielesnych. Kiedy ktoś jest spragniony, głodny czy jest mu duszno, to nie ma odpowiednich substytutów dla picia, jedzenia i oddychania.

czytaj więcej

Histeria – kontynuacja

W przeciwieństwie do symulantów lub osób, które świadomie udają chorobę, histerycy nie są świadomi źródeł swego schorzenia. Histeryk często przejawia niespójności, na które symulant nigdy by sobie nie pozwolił. Jeśli poprosimy histeryka, który twierdzi, że brak mu czucia w kończynach, by mówił „tak”, jeśli poczuje ukłucie igłą, i „nie”, jeśli go nie poczuje, często – gdy zasłonimy mu oczy – będzie reagował oprócz „tak” również i serią odpowiedzi „nie”, zupełnie nie dostrzegając absurdu relacjonowania nieobecnych doznań.

czytaj więcej

Zahamowane reakcje na motywy – kontynuacja

Inna metoda negacji prawdziwych pragnień polega na odrzuceniu wszelkiej odpowiedzialności za nie. W przypadku schi zofrenii pacjent będzie oddzielał siebie od własnych motywów, mówiąc: „Nie jestem odpowiedzialny za to, co czuję i myślę. Te straszliwe myśli i pragnienia przychodzą do mnie z zewnątrz”. Działający tu mechanizm wyjaśnimy w następnych rozdziałach. Na razie zwróćmy jedynie uwagę, że – co bardzo interesujące – odpowiada on w znacznym stopniu pewnym wyobrażeniom o artystycznym natchnieniu. Niektórzy artyści mawiają: „Jestem tylko sekretarzem mojej muzy. Zapisuję, co ona mi dyktuje”. Mechanizm ten nazywamy projekcją. Człowiek dostrzega w innych właśnie te motywy, których istnienie w sobie neguje. Ktoś nieuczciwy będzie na przykład przekonany, że wszyscy wokół są oszustami, a – dajmy na to – mąż o potencjalnych skłonnościach do zdrady małżeńskiej będzie posądzał swoją żonę o niewierność.

czytaj więcej

Programowane uczenie się

Reakcję wykonuje się na bodziec. Dla reakcji „4″ bodźcem może być ,,Ile jest 2 -f 2?’'. Podobnie, jeśli reakcją jest „Paryż”, to „Jakie miasto jest stolicą Francji?” nazwalibyśmy 5 bodźcem

czytaj więcej

Maszyny symulujące myślenie cz. III

Myśli te nie zjawiły się w jakimś słownym sformułowaniu. Ja w ogóle bardzo rzadko myślę słowami. Myśl zjawia się, a potem mogę próbować wyrazić ją w słowach… Przez wszystkie te lata istniało poczucie ukierunkowania, dążenia wprost do czegoś konkretnego. Oczywiście, bardzo trudno wyrazić to poczucie w słowach, lecz stanowczo rzeczy miały się właśnie tak i trzeba to wyraźnie odróżnić od późniejszych rozważań nad racjonalną formą rozwiązania. U podstaw takiego Ukierunkowania leży zawsze jakaś logika, lecz u mnie wystąpiło to w formie oglądu, poniekąd wzrokowego”s.

czytaj więcej

Język a formy myślenia

Większość z nas przyjmuje, że rzeczywistość, jaką poznajemy, istnieje niezależnie od tego, w jaki sposób o niej mówimy. Sądzimy na przykład, że każdą myśl wyrażoną w jakimś języku można przetłumaczyć na inny język. To twierdzenie wydaje się tak oczywiste, że zakwestionowanie go jest czymś raczej zaskakującym, jednakże pewien badacz języków indiańskich, Whorf (1950, 1956) stwierdził, że taki bezpośredni przekład jest często niemożliwy. W jednym z badanych przez niego języków nie ma żadnego wyraźnego rozróżnienia między rzeczownikami a czasownikami, inny zaciera różnice między przeszłością, teraźniejszością a przyszłością, a trzeci stosuje tę samą nazwę dla barwy szarej i brązowej. Różnice te doprowadziły Whorfa do dwóch konkluzji:

czytaj więcej

Maszyny symulujące myślenie cz. II

Tak więc, gdyby te grupę podzielić na pięć „grup”, po jednej osobie każda, i porównać rezultaty, to grupa mogłaby osiągnąć nie lepsze rezultaty niż najleppłata jednakże często figle, tak że fakty, nawet pozornie zupełnie oczywiste, trzeba przyjmować z ostrożnością. Aby móc wyciągnąć całkowicie pewne wnioski, dobrze jest mieć zazwyczaj jak najwięcej materiału dowodowego.

czytaj więcej