Niewłaściwe określenia dotyczące osób upośledzonych umysłowo

Dziecko upośledzone pod względem umysłowym napotyka liczne trudności i przeszkody, iecz może przezwyciężyć wiele z nich i żyć pożytecznie, odczuwając zadowolenie z życia. Jedną z najtrudniejszych do pokonania przeszkód jest piętno upośledzenia. Terminy, którymi posługuje się społeczeństwo w celu określenia upośledzenia, wcześniej czy później przyjmują zabarwienie negatywne. Takie określenia, jak „półgłówek” czy „głuptak”, znane starszemu pokoleniu, zastąpiono terminem „upośledzony umysłowo”, brzmiącym kiedyś mniej obra- żliwie, jednakże i on nabrał z czasem nieprzyjemnego wydźwięku. Klasyfikacja opóźnionych w rozwoju umysłowym na grupę wyższą (debilek pośrednią (imbecyle) i niższą (idioci) także stała się bezużyteczna, odkąd nazwy te stały się określeniami obraźliwymi.

czytaj więcej

Współczesne testy typu binetowskiego

Testy opracowane pierwotnie przez Alfrc-da Bineta poddano w Ameryce kilkakrotnym przeróbkom. Autorem pierwszej był w 1911 r. Goddard. Przez wiele lat najlepiej znaną i najszerzej stosowaną wersją była przeróbka dokonana przez Termana w 1916 r., znana powszechnie jako Stanfordzka skala Bineta. Terman i M. A. Merrill poddali ten test rewizji w 1937 r., a następnie w 1960 roku.

czytaj więcej

Pomoc dla dziecka niedorozwiniętego umysłowo cz. II

Wiele osób o niskiej inteligencji dość dobrze radzi sobie w społeczeństwie. Przeprowadzono kilka długotrwałych badań nad dziećmi, których ilorazy inteligencji w wieku szkolnym kwalifikowały je do grupy opóźnionych umysłowo. Wszyscy badacze stwierdzili, że znaczna część tych dzieci, gdy dorosły, utrzymywała się z pracy zawodowej, żyjąc w społeczeństwie.

czytaj więcej

Typy Sheldona

Każdemu z tych fizycznych składników przyporządkowano odpowiedni temperament. Osobę z przewagą składnika endomorficznego zalicza się, jeśli chodzi o jej usposobienie, do kategorii ludzi, którzy lubią dobrze zjeść, poszukują przyjemności cielesnych i towarzystwa innych ludzi. Osoba z przewagą składnika mezomorficznego jest energiczna, lubi ćwiczenia fizyczne, jest bezpośrednia w obejściu. Osoba ektomorficzna jest wrażliwa, skłonna do zmartwień, boi się ludzi, odczuwa potrzebę samotności. Może (choć nie musi) ze swoim wrażliwym układem nerwowym wyzywać się w pracy artystycznej lub naukowej.

czytaj więcej

Współczynnik korelacji i jego interpretacja

W kilku już miejscach spotykaliśmy się ze współczynnikiem korelacji.' Korelacja oznacza współzmienność pary wielkości. Gdy jedna z tych wielkości wzrasta, druga wzrasta również, lub (w przypadku korelacji ujemnej) gdy jedna wzrasta, to druga maleje.

czytaj więcej

Rozpoznawanie defektu umysłowego

Ten problem „figury na tle” jest trudny dla dzieci z uszkodzeniem mózgu, chociaż nie sprawia trudności dzieciom opóźnionym umysłowo. (Źródło Werner i Straus 19511. grupie społeczno-ekonomicznej niezależnie od tego, czy w rodzinie tej zdarzały się wypadki opóźnienia umysłowego, czy też nie

czytaj więcej

Teorie obwodowe a teorie centralistyczne

Skrajną formę obwodowej teorii myślenia reprezentował John B Watson, którego zwykle uważa się za twórcę behawioryżmu. Głównym punktem jego teorii była teza, źe podstawą myślenia są ruchy, głównie te ruchy, które wykonujemy mówiąc po cichu „w myśli”. Myślenie polega więc jedynie na .utajonych nawykach językowych, jeśli do języka zaliczyć nie tylko mowę. lecz także inne ruchy, które mogą wchodzić w grę przy gestykulacji, w trakcie pisania lub w czasie innych czynności mających jakiś związek z posługiwaniem się językiem. Nawyki te są utajone i nie można ich zaobserwować bez pomocy instrumentów. Małe dzieci np., które niedawno nauczyły się mówić, często mówią głośno do siebie, gdy rozwiązują swoje problemy. W miarę dorastania, uczą się mówić do siebie z zamkniętymi ustami – milcząco, i kiedy to nastąpi, można według Watso- na powiedzieć, źe nauczyły się myśleć. Możemy wypróbować na sobie pewne stare doświadczenie będące demonstracją tej teorii. Spróbujemy pomyśleć słowo „bąbel”, mając usta otwarte, a przekonamy się, że odczuwa się przy tym pewien ucisk w krtani.

czytaj więcej

Rola dziedziczności w zachowaniu się człowieka

Ogólnie znane prawa genetyki odnoszą się do poszczególnych cech zdeterminowanych przez pojedyncze pary genów, lecz w rzeczywistości większość cech, których wyznaczniki nawet znamy, nie pozostaje w prostej do nich relacji. Wiadomo, że pospolity u muszek owocowych czerwony kolor oczu zależy od działania co najmniej „50 genów. Cechy, których poszczególne wartości dadzą się uporządkować według pewnego wymiaru, jak wysokość ciała u człowieka, są na ogół zdeterminowane przez więcej niż jeden gen. Gdyby była to tylko jedna para genów, osoby „dominujące” posiadałyby pewną jednakową wysokość, a osoby „recesywne” inną, lecz również jednąkową u wszystkich, podobnie jak to się dzieje w przypadku osób odczuwających smak fenylo- tiokarbamidu oraz nie odczuwających go, kiedy mamy do czynienia z dwiema odrębnymi grupami. Inteligencja, podobnie jak wysokość ciała, może przyjmować różne wielkości na skali, rozciągającej się od upośledzenia umysłowego do wybitnych zdolności, bez wyraźnej granicy, która pozwoliłaby podzielić ludzi na dwie grupy – inteligentnych i głupich. Dlatego też możemy się spodziewać, że w tej mierze, w jakiej inteligencja (lub każda inna złożona cecha) może być wrodzona, będzie ona zależała od większej liczby genów.

czytaj więcej

Korelacja kolejności

Istnieje prostsza metoda -wyznaczania korelacji stosowana wtedy, gdy liczba przypadków jest stosunkowo niewielka (zwykle mniejsza niż 50), w której posługujemy się wynikami wyrażonymi w rangach. Współczynnik korelacji otrzymany za pomocą tej metody stanowi przybliżoną ocenę r (nie jest on dokładnym odpowiednikiem r), dlatego oznacza się go małą grecką literą o (rko – czytaj: ro).

czytaj więcej

Kształtowanie się tożsamości

Różnorakie wpływy wspólnej kultury i specyficznych doświadczeń danej jednostki muszą ulec scaleniu, czyli integracji, zanim u danej osoby wytworzy się wyraźna i określona struktura osobowości. Nim przejdziemy do problemów mierzenia osobowości, musimy zapoznać się bliżej z tymi integrującymi procesami.

czytaj więcej

Myślenie twórcze w sztuce

Myślenie twórcze występuje zarówno w odkryciach naukowych, jak i w twórczości artystycznej. Podczas gdy uczony stawia sobie za cel odkrywanie faktów i zasad (oraz tworzenie i stosowanie teorii), artysta stara się interpretować z pomocą wyobraźni rzeczy, stosunki i wartości oglądowe takie, jakimi je widzi. Wiedza naukowa opiera się na faktach i można ją wyrazić w formie twierdzeń ,,to i to jest prawdą w określonych warunkach”, które mogą być sprawdzone przez każdą kompetentną osobę dysponującą odpowiednim wyposażeniem. „Prawdę” dzieła sztuki odczuwa się intelektualnie i intuicyjnie i można ją zweryfikować tylko przez odwołanie się do swego osobistego doświadczenia. Zarówno uczony, jak i artysta może doznawać dreszczu odkrycia, obaj mogą przechodzić okres inkubacji, zanim ich myśli się rozjaśnią w wyniku „przeczucia” czy natchnienia.

czytaj więcej

Próba analizy transferu w kategoriach bodziec-reakcja

Do tych klasycznych teorii transferu możemy obecnie dołączyć teorię bardziej współczesną opartą na analizie w kategoriach bodźców i reakcji. Przypuśćmy, że badany wyuczył się sekwencji bodziec-reakcja, Si-Rj. Mogą tu wystąpić dwa oczywiste przypadki podobnego uczenia się: uczenie się nowej reakcji na znany bodziec (S!-Rj) lub uczenie się odpowiadania znaną reakcją na nowy bodziec (S2-Rp. Zadaniem badań eksperymentalnych będzie określenie, czy wpływ dawnego uczenia się będzie pomocą (transfer pozytywny!, czy przeszkodą (transfer negatywny). Następny krok w tej analizie polega na rozważeniu, co się zdarzy, jeśli badany zamiast całkiem nowych bodźców lub reakcji spróbuje uczyć się bodźców lub reakcji (lub i tych i tych) wykazujących pewne podobieństwo do pierwotnych bodźców lub reakcji. Oczekiwalibyśmy wówczas wystąpienia gradientów generalizacji, podobnych do tych, z którymi spotkaliśmy się przy prostym warunkowaniu.

czytaj więcej