Nauka o Psychologii - Psycholog Gdynia, Białystok, Katowice

Wyniki osiągane w testach można wykorzystywać do celów naukowych tylko wtedy, gdy zasługują na zaufanie. W terminologii psychologicznej znaczy to, że muszą one odpowiadać pewnym wymogom rzetelności i trafności. Rzetelność oznacza, że na wynikach można polegać, że przy powtarzaniu testu nie ulegną one, zmianie, że cokolwiek one mierzą, to mierzą w sposób konsekwentny. Poszczególne zadania testu mogą być tak zagmatwane, mylące i niejasne, że wyrażają różne rzeczy dla różnych badanych lub nawet dla tego samego badanego przy powtórnym badaniu. Dlatego też jasność w tym zakresie jest pierwszym warunkiem rzetelności. Testy mogą być również zbyt krótkie na to, aby były rzetelne, lub też sposób określania wyników może nie być obiektywny. Musimy więc zdawać sobie sprawę przede wszystkim z tego, jak dobrą miarą dysponujemy: jeśli przy powtarzaniu pomiarów lub przy obliczaniu wyników przez różne osoby otrzymane rezultaty będą niezgodne, to test nie jest rzetelny. Prostą analogię może stanowić tu gumowa taśma miernicza: nigdy nie byłoby wiadomo, jak silnie ją naciągano podczas pomiaru, rezultaty więc byłyby nierzetelne bez względu na to, jak dokładna byłaby podziałka na taśmie. Potrzebne nam są testy odznaczające się dużą stałością i zgodnością wewnętrzną, jeśli mamy się nimi z zaufaniem posługiwać.

„Osobowość” jest jednym z najtrudniejszych pojęć w psychologii. Choć wszyscy posługujemy się tym terminem w naszych codziennych rozmowach, mielibyśmy na pewno trudności, gdyby nam przyszło dokładnie określić jego znaczenie. Psycholog, dla którego jest to jedno z podstawowych pojęć, nie może się jednak od tego uchylić. Na początek damy zatem formalną definicję osobowości, uzupełniając ją- (w tym rozdziale) omówieniem cech, którym psychologowie poświęcają specjalną uwagę przy badaniu osobowości, następnie rozpatrzymy (w rozdziale 17) szereg prób stworzenia teorii osobowości.

Przy przenoszeniu zasad uczenia się w laboratorium do urządzenia praktycznego, takiego jak maszyna ucząca, nie można podchodzić w sposób dogmatyczny. Na przykład zasada, że uczymy się przez wykonywanie, jest słuszna, lecz czy to „wykonywanie” może być symboliczne, czy też wymaga zewnętrznych ruchów, jest to kwestia do zbadania. W kil- 4?7 ku eksperymentach okazało się, że pisanie odpowiedzi w maszynie uczącej może być stratą czasu i może opóźnić opanowanie materiału. Istotnie, można wykazać, że w pewnych przypadkach zalety tej metody polegają wyłącznie na właściwym zaprogramowaniu, tak że uczenie się jest równie efektywne wówczas, gdy odpowiedzi włączone są w odpowiednie miejscą w klatce i jedynie podkreślone dla ich zaakcentowania, jak i wtedy, gdy student musi sam wpisywać odpowiedzi (Goldbeck, 1960: Goldbeck, Campbell i Lłewellyn, 1960).

Profile wyników osób normalnych oraz osób z neurotycznymi skłonnościami: profile otrzymano, stosując Wielowymiarowy Inwentarz Osobowości. Każdy z dziewięciu wyników przedstawiono w formie wyniku standaryzowanego ze średnią 50 i odchyleniem standardowym 10. Dziewięć powyższych skal skonstruowano na podstawie wyników uzyskanych przez grupy pacjentów wykazujących określone symptomy. Początkujący student nie musi znać poszczególnych skal, aby zrozumieć, co dany test ma badać. (Źródto: Schmidt, 1945). sortuje tc karty na trzy kupki: stwierdzenia, które uważa za prawdziwe, stwierdzenia, które uważa za fałszywe, oraz te, co do których „nie może dać odpowiedzi” (i. Oto niektóre z tych stwierdzeń.

Ostrzeżenia zawarte w powyższej dyskusji nad stosowaniem kar nie oznaczają, że kary w nauczaniu i uczeniu się nigdy nie są użyteczne. Mogą być one przydatne z następujących względów:

Nie zawsze wystarczy wiedzieć, że korelacja jest w sposób istotny większa od zera. Czasami pragniemy wyzyskać korelację dla celów prognozy. Na przykład, jeśli mamy egzamin wstępny, który – jak wiemy z poprzednich porównań – koreluje z ocenami po pierwszym roku, to możemy przewidywać, jakie będą oceny u studentów rozpoczynających studia, którzy zdawali egzamin wstępny. Gdyby korelacja była całkowita, moglibyśmy przewidywać ich stopnie bez błędu. Ponieważ kore- larje na ogól są mniejsze niż 1,00, popełniamy w przewidywaniach błędy: im niższa korelacja, tym większe są błędy w przewidywaniu opartym na niej.

Gdy jakiś symbol odnosi się do klasy przedmiotów lub zdarzeń o wspólnych własnościach, mówimy, że reprezentuje on jakieś pojęcie Zarówno słowa, jak i znaki oznaczają pojęcia o różnych stopniach ogólności. Pojęcie „ssak” jest ogólniejsze niż pojęcie „pies”, które z kolei jest ogólniejsze niż pojęcie „seter irlandzki”. W miarę tego, jak pojęcia stają się coraz ogólniejsze, nabierają też coraz bardziej abstrakcyjnego charakteru, tj. tracą swój „konkretny charakter”, który mają zwykłe przedmioty, Myśliciel posługuje się pojęciami o najrozmaitszych stopniach konkretności i abstrakcyjności. Ma on do czynienia z konkretnymi rzeczami, gdy wybiera klucz pasujący do danego zamku, ma do czynienia z abstrakcjami, gdy dyskutuje nad filozofią Hegla.

– Ludzie różnią się między sobą pod rozmaitymi względami, a każda z tych różnic może wpływać na ich powodzenie w pracy i w życiu społecznym.

Miał on na celu sprawdzenie, jak dobrze potrafią studenci, którymi posłużono się jako badanymi, przechować w pamięci sześć rodzajów materiału pamięciowego obejmujących: poezję, prozę, zbiór różnych faktów, słówka turecko-angielskie, daty historyczne oraz spółgłoski podawane ustnie. 108 badanych podzielono na trzy grupy. Jedna grupa („ćwiczona”) spędziła 177 minut na zapamiętywaniu materiału podobnego do tego, którego uczyła się w czasie właściwych prób. Druga grupa („szkolona”) spędziła 177 minut częściowo na zapamiętywaniu podobnego materiału, a częściowo na słuchaniu wykładów, na których uczono ją pewnych zasad efektywnego uczenia się, takich jak metoda całościowa, próbne odtwarzanie i zwracanie uwagi na znaczenie. Trzecia grupa (kontrolna) wykonywała testy pamięciowe na początku i przy końcu okresu czasu, w którym pozostałe grupy ćwiczyły się.

– Starania o podniesienie diagnostycznej wartości testów inteligencji przyjęły dwie główne formy. Jedna z nich polega na podziale zadań testowych na kilka skal. Przykładem tych prób jest podział Skali Inteligencji Wechslera dla Dorosłych i dla Dzieci na skalę werbalną i niewerbalną. Drugą metodą podniesienia wartości diagnostycznej testów inteligencji, jest konstruowanie podtestów, zgodnie z wynikami analizy czynnikowej. Poszczególne podtesty mogą zatem reprezentować czynniki, które decydują o interkorelacjach w teście. Jeden z takich zestawów, a mianowicie Testy Podstawowych Zdolności Umysłowych”, opracowane przez Thurstone’a, okazały się obiecującym narzędziem badań i prognozy.

Przykładowe obliczenie błędu standardowego średniej. Aby obliczyć błąd standardowy, musimy znać jedynie liczbą przypadków w próbce oraz standardowe odchylenie próbki (nie musimy wiedzieć, jak wielka jest pierwotna populacja całkowita, jeżeli stanowi ona dostatecznie dużą wielokrotność próbki, np. jest większa od niej 5 do 10 razy). Weźmy średnią i odchylenie standardowe obliczone w tablicy 13-5 dla klasy II, zakładając jednak, że próbka była większa: średnia wynosi 75, a odchylenie standardowe – 11,4. Przyjmijmy kilka wielkości próbki: 25, 100 i 900. Błędy standardowa średniej wynosiłyby wówczas.

Cronbach w Essentials of psychological testing (2nd. Ed.. 1960) w szeregu rozdziałów zajmuje się metodami badania osobowości: Fergusona Personality measurement (1952) oraz Allena Personality assessment procedures (1958) są to książki poświęcone specjalnie osobowości.